قصه ما به سر رسید...
دوشنبه, ۴ آذر ۱۳۹۲، ۰۶:۳۶ ب.ظ
ما همه به خانه خواهیم رسید
خداوند ، کلاغ های قصه اش را
بدون خانه و کاشانه رها نمی کند...!
به دنبال رهایی ام. نوشتن می تواند این آزادی را به من بدهد، می دانم.
دلم تنگ می شود، گاهی
برای حرف های معمولی ، برای حرف های ساده
برای «چه هوای خوبی!» ، «دیشب چه خوردی؟»
برای «راستی! ماندانا عروسی کرد.» ،
« شادی پسر زائید.»
دلم تنگ می شود، گاهی
برای یک «دوستت دارم» ساده
دو «فنجان قهوه ی داغ» ،
سه «روز» تعطیلی در زمستان ،
چهار «خنده ی » بلند
و پنج «انگشت» دوست داشتنی...
مصطفی مستور
طبقه بندی موضوعی
-
نقل قولی از یک فیلم
(۲) -
دل نوشت
(۱۸) -
انرژی +
(۱) -
قطعه ای از یک کتاب
(۱)
بایگانی
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۱)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱)
- آذر ۱۳۹۲ (۲)
- آبان ۱۳۹۲ (۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۴)
- شهریور ۱۳۹۲ (۳)
- مرداد ۱۳۹۲ (۵)
- تیر ۱۳۹۲ (۱)
آخرین مطالب
- ۹۳/۰۱/۲۹آدما...
- ۹۲/۱۲/۲۹بهار را باور کن!
- ۹۲/۱۱/۰۶این آدم های خوشبو!
- ۹۲/۰۹/۱۳کودک درونم...
- ۹۲/۰۹/۰۴قصه ما به سر رسید...
- ۹۲/۰۸/۲۱حس و حال این روزهای من...
- ۹۲/۰۸/۱۲لجبازی
- ۹۲/۰۸/۱۲آینه
- ۹۲/۰۸/۱۱خوش به حال ماهی ِ قرمز!
- ۹۲/۰۷/۲۸دلم...
۰۶ آذر ۹۲ ، ۲۰:۳۲
مایکل فارادی
مایکل فارادی
اوهوم
۰۹ فروردين ۹۳ ، ۱۶:۱۴
ایمان ایکس
ایمان ایکس
ﻫﺮﭼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍهیم ﺑﺎشیم ولی یادمان باشد که ﺁﺧﺮﺵ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﻄﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﯼ ﺭﻭﯼ سنگ ﻣﺮﻣﺮ ﯾﮏ ﻣﺘﺮﯼ ﺧﻮﺍهیم ﺷﺪ !!!